บทที่ 145 เฉินอี๋เหนียง (๑)

เฉินหว่านอิ๋งนอนขดตัวในผ้าห่มหลังจากที่ตนสวมอาภรณ์เสร็จแล้วแบบลวกๆ นางนอนหนาวสั่นภายใต้ผ้าห่มผืนบาง ลมหนาวที่พัดเข้ามาจากทุกซอกมุมของกระโจมทำให้ร่างกายของนางหนาวสะท้านไปหมด อีกทั้งหลังจากผ่านการร่วมรักที่รุนแรงมา ทำให้ร่างกายของนางในยามนี้อ่อนล้าจนแทบสิ้นไร้เรี่ยวแรง

“อึก” นางเผลอส่งเสียงสะอึกออกมา ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ